Pieta znajduje się w pobliżu ronda Niepodległości, na którym zbiegają się ulice: Kościuszki, Wojska Polskiego, Kościuszkowców i Bydgoska. Z ronda należy skręcić w ulicę Kościuszki (kierunek Szczecin). Wałecka Pieta to tradycyjne przedstawienie Matkę Boską trzymającej na kolanach martwego Chrystusa w towarzystwie aniołów określana jako Pieta anielska.

Rzeźba wykonana była z kamienia, wzorowana na Piecie watykańskiej wykonanej XV wieku przez Michała Anioła. Pieta została ufundowana przez katolików niemieckich przed I wojną światową jako wotum za ocalenie miasta od epidemii nękającej okolice Wałcza. (więcej)

Wałecki ratusz znajduje się w historycznym centrum miasta w zachodniej pierzei rynku. Ta najstarsza część Wałcza ma zachowany dawny układ ulic wzorowany na planie Lubeki i Freiburga. Istnieje nawet legenda, głosząca, iż to właśnie dla Wałcza ów plan został przygotowany, ale ponieważ został podstępnie wykradziony, owe miasta zostały wcześniej rozbudowane z istniejących tam osad, zaś osada rybacka zwana Wałcz lub Wolczen musiała czekać prawie 200 lat.

Obecnie dawny rynek w centrum miasta ma kształt trapezu i nosi nazwę placu Wolności. Niegdyś pełnił funkcję miejskiego rynku, później reprezentacyjnego placu z fontanną następnie w latach powojennych rynku, potem skwerku miejskiego z dużą ilością zieleni, by wreszcie powrócić do reprezentacyjnej funkcji. (więcej)

Obecny Plac Wolności w początkowych wiekach istnienia Wałcza był centrum miasta. Rozplanowanie ulic Starego Miasta wykazuje podobieństwo do planów Lubeki i Freiburga. Legenda głosi, że projekt ów został przygotowany dla Wałcza, lecz został wykradziony i dlatego oba miasta powstały wcześniej niż Wałcz, który zbudowano dopiero po odzyskaniu owego planu.

Z rynku wychodziły istniejące do dziś ulice Starego Miasta. Jego południowo – wschodni kraniec przylegał do traktu handlowego, biegnącego tu jeszcze przed lokalizacją miasta. Po drugiej stronie traktu znajdował się plac kościelny, na którym wzniesiono pierwszy wałecki kościół. (więcej)

Jest to jeden z ciekawszych architektonicznie budynków w Wałczu. Jest też z nim związana ciekawa historia – legenda, która wyjaśnia istnienie pięknego wykuszu. Otóż ponoć pierwszy właściciel tego budynku był zapalonym myśliwym. Często wyprawiał się na polowanie w podwałeckie lasy, z mniejszym lub większym powodzeniem, przeważnie wracał jednak z jakąś zdobyczą.

Chodząc z dubeltówka po lesie czuł się silny, ważny, to on decydował o życiu lub śmierci napotkanych zwierząt. Jednak – do czasu. Pewnego dnia został jednak zaskoczony przez stado dzików. Nie miał czasu złożyć się do strzału, rzucił dubeltówkę i pędem uciekł na drzewo. (więcej)

Aleja Gwiazd Sportu powstała w roku 2013 w ramach projektu „Turystyczne zagospodarowanie nabrzeża jeziora Raduń w Wałczu”. Była to jedna z inwestycji miejskich z okazji 710. rocznicy nadania miastu praw miejskich. Spacerując po alei można nie tylko oglądać wmurowane w chodnik metalowe płytki, z których każda poświęcona jest kolejnemu sportowcowi, ale i przeczytać informację o gwiazdach sportu na tablicach umieszczonych na krawędzi alei. (więcej)

Wałecka aleja gwiazd sportu

• pobierz

Grupa Warowna Cegielnia to obecnie skansen militarny będący oddziałem Muzeum Ziemi Wałeckiej. Skansen obejmuje zarówno fragment umocnień Wału Pomorskiego, jak i pawilon wystawienniczy prezentujący militaria, umundurowanie, fotografie, dokumenty i inne przedmioty związane z historią walk na terenie Pojezierza Wałeckiego. Jest tu też ekspozycja terenowa – pod wiatą zgromadzono broń i pojazdy wojskowe, ekspozycja ta stale jest wzbogacana o nowe elementy.

Historia tego miejsca zaczyna się w latach trzydziestych ubiegłego wieku. Ten odcinek Wału Pomorskiego stanowił zamknięcie luki pomiędzy naturalnymi elementami przeszkód, jakie były wykorzystywane przy planowaniu i budowie umocnień i fortyfikacji na terenie Pojezierza Wałeckiego. (więcej)

Cmentarz wojenny na Bukowinie znajduje się na obrzeżach miasta, w jego południowo-zachodniej części, przy wyjeździe na Gorzów Wielkopolski drogą krajową A22. Cmentarz wojenny w Wałczu to jeden z największych tego typu w Polsce. Decyzję o jego powstaniu władze miasta Wałcza podjęły w połowie 1949 roku, uznając, iż konieczne jest zgromadzenie w jednym miejscu polskich i radzieckich żołnierzy poległych na terenie powiatu wałeckiego w II wojnie światowej.

Było więc konieczne dokonanie ekshumacji w wielu miejscach regionu. Pierwsza ekshumacja miała miejsce 2 grudnia 1949 roku na ówczesnym Cmentarzu Wojskowym przy ulicy Bohaterów (obecna aleja Tysiąclecia). Potem nastąpiły kolejne prace ekshumacyjne w wielu miejscowościach. (więcej)

Kościół znajduje się w centrum miasta, na zbiegu trzech ulic: Sądowej, Orlej i Pocztowej, nad jeziorem Zamkowym. Dojazd od ulicy Kilińszczaków ulicą Pocztową lub Kościuszkowców. W bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się Muzeum Ziemi Wałeckiej. Obecny kościół parafii św. Antoniego został wybudowany w latach 1900–1903 jako świątynia ewangelicka.

Parafię ewangelicką w Wałczu utworzono w 1793 roku, wówczas na nabożeństwa przeznaczone górne piętro ratusza. Nowy kościół na potrzeby ludności niemieckiej, będącej w większości wyznania ewangelickiego, wybudowano w 1824 roku. Świątynię zaprojektowano w stylu neogotyckim, ma ona ciekawie rozbudowaną bryłę i utrzymane w jednorodnym wystroju wnętrze. (więcej) www.walcz.kapucyni.pl

Kościół znajduje się w centrum miasta, przy dawnym rynku głównym, obecnie pl. Wolności, w pobliżu ratusza. W 1303 roku, 23 kwietnia, został podpisany przywilej lokacyjny miasta Wałcza. W dokumencie tym jest również mowa o kościele parafialnym, który ma być obdarzony licznymi dobrami, m.in. 4 łanami roli.

Ten pierwszy wałecki kościół został zbudowany w miejscu, gdzie obecnie stoi kościół pw. św. Mikołaja. Był to zapewne niewielki budynek wzniesiony z drewna, który spłonął w 1378 roku. Kolejny budynek mógł być już częściowo z drewna a częściowo z kamienia ciosanego. (więcej)

Kapliczka tzw. "Pasyjna" znajduje się przy wyjazdach na Szczecin i Kołobrzeg, na rondzie Solidarności, przy którym zbiegają się ulice Okulickiego, Nowomiejska, Kołobrzeska i Piłsudskiego. Kapliczka słupowa stanowi jeden z charakterystycznych elementów architektonicznych miasta, witając wjeżdżających do miasta z kierunku Szczecina i Kołobrzegu.

Wzmianki o kapliczce istniejącej w tym miejscu pochodzą z 1712 (w tym roku Diliana de Menchen Golcz ofiarowuje 200 złotych polskich na naprawę figury znajdującej się w tej kapliczce) oraz z 1719 roku. (więcej)

Obiekt znajduje się w południowo – zachodniej części miasta, na terenie pomiędzy ulicami: Kilińszczaków, Kościuszkowców, Młynarską i Szczęśliwą .

Szkoła ta została założona jako kolegium jezuickie w XVII wieku. Jezuici pojawili się w Wałczu na prośbę starosty Jana Gostomskiego w 1618 roku, aby wspomóc go w walce z protestantyzmem, prowadząc prace misyjne i nauczycielsko – pedagogiczne. Początkowo działało w mieście dwóch zakonników, Jan i Wawrzyniec, zamieszkując na tutejszej plebanii. Po roku wybudowali sobie własny, niewielki drewniany dom mieszkalny, a w roku 1629 murowaną kaplicę. (więcej)

Cerkiew znajduje się przy ulicy Kujawskiej, ale wygodniejszy jest dojazd z Alei Zdobywców Wału Pomorskiego, przy niej w pobliżu skrzyżowania z ulicą 12-Lutego mieści się duży parking, z którego wygodnie dojść do cerkwi przez bram główną zabytkowego cmentarza. Niewielki, ale bardzo ciekawy architektonicznie i fotogeniczny budynek obecnej cerkwi prawosławnej powstał w 1876 roku jako protestancka kaplica cmentarna.

Elewacja budynku wykonana jest z cegły czerwonej, stożkowo wysklepiona, kryta dachówką, przy czym pierwsza kondygnacja dachu przechodzi w centralne wypiętrzenie. (więcej)